Szkoła Podstawowa w Kielnarowej

25 kwietnia klasy 4 i 6 miały okazję wziąć udział w niezwykłych lekcjach w Muzeum Zamku w Łańcucie w Centrum Edukacji Tradycji im. Jana Potockiego.

Uczniowie klasy 4 zgłębiali tajemnice drzewa genealogicznego. Słuchali informacji o rodach, rodzinach zamieszkujących zamek. Poznawali takie pojęcia jak: przodek, nazwisko, imię i herb, bo to klucze do zrozumienia genealogii. Wspólnie uczyli się budować drzewa rodzinne, liczyć ich wiek oraz odczytywać za pomocą oznaczeń genealogicznych najważniejsze wydarzenia w nich zapisane. Największą atrakcją było odkrywanie pochodzenia nazwisk, okazało się, że wielu uczniów może mieć szlacheckie korzenie. Być może między nimi są potomkowie książąt?
Klasa 6 natomiast przekonała się, że nauka historii nie musi być nudna. Na początku szóstoklasiści obejrzeli film animowany przedstawiający dzieci zamieszkujące zamek. Na projekcji przedstawiono ich plan dnia rozrywki i zabawy. Następnie przewodniczka opowiadała o dawnych grach stolikowych, ale też rozmawiała z uczniami o współczesnych grach komputerowym. Na koniec zagraliśmy w bardzo ciekawą grę planszową Assarmot. Była ona inspirowana, pierwszą polską fabularną grą planszową, która powstała najprawdopodobniej już około 1830 roku. „Zabawa historyczna” (jak wówczas ją określano) nosiła nazwę Assarmot, a jej autorką była Klementyna Hoffmanowa.

Plansza, na której toczy się rozrywka, została zaprojektowana w formie „ślimaka”, na którego składają się rozmieszczone obok siebie pola. Podróż, w którą wyruszają gracze, jest wyprawą przez historię zamku w Łańcucie. Na każdym polu znajduje się rysunek przedstawiający historyczną postać, włodarzy, mieszkańców oraz budowniczych zamku albo konkretne miejsce np. palmiarnię. Najważniejszy jest jednak numer, który odsyła graczy do wskazanego rozdziału książki, stanowiącej swoisty podręcznik do gry. Grając w nią odkrywaliśmy tajemnice Łańcuta oraz najważniejsze fakty z historii zamku i jego mieszkańców.

Wizyta w muzeum to idealne połączenie przyjemnego z pożytecznym, bo lekcja w otoczeniu zamkowych murów była niezwykłym przeżyciem. Okazało się, że muzeum to niezwykle przyjazne miejsce do nauki.

Ewa Gorzelec klasa 6

Od blisko stu lat obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Książki i Praw Autorskich. Święto ma na celu promowanie czytelnictwa i literatury oraz zwrócenie uwagi na problem związany z ochroną praw autorskich.

Jak co roku, w dniu 23 kwietnia, tym razem w niedzielę, obchodzimy
Międzynarodowy Dzień Książki.
Data obchodów tego święta nawiązuje do śmierci wybitnych pisarzy
Miguela de Carventes, Wiliama Szeksipira i historyka peruwiańskiego
Inca Garcilaso de la Vega.
Pomysł organizacji obchodów zrodził się w Katalonii (Hiszpania) w 1926
r. Właśnie dzień 23 kwietnia jest tam obchodzony jako święto
narodowe – dzień patrona Katalonii – Świętego Jerzego. Zgodnie z
długą tradycją, obdarowywano wówczas kobiety czerwonymi różami,
mającymi symbolizować krew smoka pokonanego przez św. Jerzego.
Później kobiety zaczęły odwzajemniać się mężczyznom podarunkami w
formie książek.
Od 1955 r. za sprawą UNESCO święto obchodzimy na całym świecie.
Jego celem jest promowanie czytelnictwa.
Od 2001 roku z okazji Światowego Dnia Książki UNESCO wybiera jedno
miasto, które otrzymuje tytuł Światowej Stolicy Książki. Aby otrzymać to
wyróżnienie należy przygotować najlepszy program promujący
czytelnictwo. Po raz pierwszy miano to otrzymał Madryt. W tym roku
gospodarzem będzie Akra (stolica Ghany). W 2016 r. ten zaszczytny tytuł
otrzymał Wrocław.

• Ciekawostki o książkach:
  Najdroższą książką na świecie jest Kodeks Leicester Leonarda da
  Vinci. Jej cena przekracza 30 mln dolarów.
•  Najdroższa polska książka to drugie wydanie O obrotach sfer
  niebieskich – kosztowało 103 tysiące złotych.
• Książka sprzedana w największej liczbie egzemplarzy to Biblia. Ponad 2 miliardy i 500 milionów sztuk.
• Pierwotny tytuł książki Harry Potter i kamień filozoficzny brzmiał Harry Potter i kamień Czarodziejów i został zmieniony przez wydawcę.
• Statystyczny czytelnik najczęściej traci zainteresowanie książką na 18 stronie.
• Największy zbiór książek posiada Biblioteka Kongresu w Stanach Zjednoczonych – ponad 113 mln egzemplarzy.
• Najbardziej płodny pisarz na świecie to Polak. Józef Ignacy Kraszewski napisał ponad 600 powieści.

Zachęcam wszystkich, aby w zbliżającą się niedzielę sięgnąć po książkę i przeczytać więcej niż 18 stron :).

Gabriela Gorzelec klasa VIII

Święto Międzynarodowego Dnia Języka Ojczystego (International Mother Language Day) zostało ustanowione 17 listopada 1999 r. przez UNESCO (Organizacja Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury) dla upamiętnienia tragicznego wydarzenia, które miało miejsce w 1952 r. w Dhace stolicy

Bangladeszu. Pięciu studentów zginęło wówczas podczas demonstracji, która miała na celu ustanowienie języka bengalskiego jako języka urzędowego. Starania te zostały zrealizowane w 1956 r., a studenci, którzy oddali życie za swój język ojczysty do dnia dzisiejszego są
w pamięci swoich rodaków.

Głównym założeniem święta jest ochrona różnorodności językowej i uświadomienie sobie wartości języków ojczystych: regionalnych, narodowych, oficjalnych i nieoficjalnych. Celem jest także pamięć i zapobieganie wyginięcia języków zagrożonych i ginących. Od 1950 roku około 250 z 6 tysięcy języków świata zostało zapomnianych. W 1996 r. został przygotowany przez UNESCO Atlas Języków Zagrożonych. Wśród wielu znalazło się dziewięć językówz naszego kraju. Są to między innymi kaszubski, dolnosaksoński, białoruski, poleski, romski, rusiński, słowiński, jidysz, wilamowski.

Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego obchodzony jest na całym świecie 21 lutego.
W tym dniu odbywają się konferencje, wykłady, kampanie społeczne, czy konkursy. Wiele z tych wydarzeń organizowanych jest przez szkoły, uniwersytety, biblioteki, księgarnie bądź domy kultury. W Szkole Podstawowej w Kielnarowej, w tym roku, z okazji tego święta zostało zorganizowane Wielkie Szkolne Dyktando Ortograficzne. Bezbłędnie napisały je dwie uczennice: Karolina Sochacka z kl. VIII oraz Patrycja Horzępa z klasy V. Pamiętajmy, że dbając o język, chronimy kulturę i tożsamość kulturową.

Gabriela Gorzelec kl. VIII

Rada rodziców  jest organizacją, której członkowie stanowią reprezentację wszystkich rodziców. W jej skład wchodzą przedstawiciele z kl. I-VIII oraz zerówki i oddziału przedszkolnego. Rada rodziców współdziała z radą pedagogiczną i może m.in. wyrazić swój głos odnośnie programu wychowawczego, używanych podręczników i materiałów edukacyjnych w szkole, a także planu finansowego. W ten sposób rodzice mogą mieć bezpośredni wpływ na to, jak szkoła działa i jakie są jej priorytety, co przekłada się na lepsze funkcjonowanie placówki i lepsze warunki nauki dla dzieci. Rodzice działający w radzie to wolontariusze i uczestnicy edukacji swoich dzieci.

W Szkole Podstawowej w Kielnarowej funkcję przewodniczącej rady od wielu lat pełni Pani Jadwiga Czarnik. W skład rady wchodzą: Agnieszka Klimasz, Matylda Wróbel, Justyna Kołodziej-Sowa, Zygmunt Sobczyk, Aneta Anusik, Aleksandra Muzyczuk, Jadwiga Welc, Katarzyna Bil, Małgorzata Szura.

Rada rodziców w naszej szkole działa bardzo prężnie i w porozumieniu z panem dyrektorem i nauczycielami podejmuje różne inicjatywy. Aby je zrealizować gromadzi fundusze
z dobrowolnych składek rodziców oraz innych źródeł i wpływów, np. organizując okolicznościowe zabawy. Od początku roku szkolnego zostały zorganizowane 2 takie imprezy: zabawa ostatkowa w listopadzie oraz zabawa karnawałowa w lutym, z których dochód  będzie przekazany na bieżące potrzeby społeczności szkolnej. Rada dysponuje funduszami  w sposób racjonalny i wszechstronny, a priorytetem jest, aby korzyści z wydanych pieniędzy były widoczne i odczuwalne dla jak największej liczby uczniów. Zgromadzone i wypracowane pieniądze dają radzie rodziców możliwość do działania. W I semestrze roku szkolnego 2022/2023 sfinansowano lub dofinansowano między innymi następujące przedsięwzięcia:

– herbatę, cukier i cytryny dla uczniów na stołówce szkolnej

– Święto Edukacji Narodowej oraz pasowanie na ucznia klasy I

– zakup choinki i materiały dekoracyjne na potrzeby szkoły

– wycieczkę na mecz siatkówki

– wycieczkę do Krakowa

– wyjazd do Fabryki Czekolady dla kl. 0-I

– wyjazd do teatru dla kl. I-III

– nagrody w konkursach plastycznych i w konkursie czytelniczym

– koszulki sportowe dla drużyny szkolnej

– animacje i poczęstunek podczas zabawy andrzejkowej i karnawałowej dla przedszkola i kl.0-III

Lista jest niezwykle imponująca. Jako uczniowie jesteśmy bardzo wdzięczni radzie rodziców, iż podejmuje tak aktywne działania i cieszymy się, że wszystkie nasze potrzeby i prośby o dofinansowanie nie pozostają bez odzewu. Dzięki osobistemu zaangażowaniu rodziców, poświęceniu ich czasu, uczniowie mogą rozwijać w pełni swoje zainteresowania oraz są zaspokojone ich nie tylko edukacyjne potrzeby. Tacy wolontariusze w edukacji są bezcenni.

Izabela Stanio, kl. VIII

Tydzień zapowiadał się normalnie szkoła, koledzy. Kiedy przyszłam do szkoły czułam powiew ploteczek! Od razu poszłam do największej plotkary w naszej klasie, ona wie wszystko co się wydarzyło. Czasem się zastanawiam skąd ona bierze te informacje, przecież jest poniedziałek, jak w kilka minut dowiedziała się o całym zajściu! Ale z grubsza Mańka powiedziała mi, że ktoś okradł taką jedną Milenkę z 4 klasy. Zgięła jej ulubiona zawieszka do plecaka, a z sali od biologii ktoś zabrał szkielet. Zdziwiło mnie to bardzo, jak ten ktoś zdążył tak w krótkim czasie zabrać aż dwie rzeczy. I tak mijały lekcje jedna za drugą. Kiedy nareszcie zadzwonił dzwonek na najdłuższą półgodzinną przerwę, szybko pobiegłam do Kary dowiedzieć się czegoś więcej, bo bardzo chciałam rozwikłać tą zagadkę. Niestety Mańka powiedziała, że się śpieszy i nie ma czasu na pogawędki, zdziwiło mnie to zawsze miała ochotę pogadać a jeszcze tym bardziej w takiej sprawie. Zapomniałam długopis, więc pomyślałam, że pożyczę od niej. Odchodząc powiedziała mi, że mogę sobie wziąć długopis z jej plecaka. I to był przełom, wtedy zauważyłam w jej torbie różowego jednorożca, takiego samego jaki miała Milenka. Zaczęłam coś podejrzewać. Ale ona!? Nie sądziłam, by była do tego zdolna.

Coś mi śmierdziało i nie były to spodnie Kacpra na wf, które leżały już na parapecie drugi miesiąc, to było coś poważniejszego. Postanowiłam na kolejnej przerwie pośledzić Manię i zobaczyć co się dzieję. Ta zagadka była bardziej zagmatwana niż mi się wydawało. Kiedy nadszedł czas na lekcję z wychowawcą wiedziałam, że Pani będzie coś mówić w tej sprawie. Dowiedziałam się , że na tej przerwie, na której Mańka się zapodziała znikły kolejne dwie rzeczy, telefon Zosi i flamastry Marcinka. Kiedy zadzwonił dzwonek Mańka od razu gdzieś poszła, pędem pobiegłam za nią. Kiedy już zbliżałam się do niej zauważyłam jak po kryjomu wyciąga coś z jakiegoś plecaka, od razu pobiegłam do niej, pamiętam jak się wzdrygnęła na mój widok, dobre kilka minut nie mogła wydusić ani słowa. Kiedy się uspokoiła usiadłam z nią na boku i zapytałam dlaczego kradła. Powiedziała mi w tedy, że od kilku dniu musi coś kraść, zapytałam czy ktoś cię zmusza powiedziała wtedy, że to robi sama z siebie, nie umie panować nad tym. Postanowiłyśmy zawiadomić rodziców Manii i naszą wychowawczynię, że znalazł się złodziej. Mania od razu została wezwana do pedagoga szkolnego. Okazało się, że Mańka cierpi na  chorobę, która nazywa się kleptomania (kleptomania jest to zaburzenie, które cechuje się powtarzającą się niemożność powstrzymania się od impulsu kradzieży). Zszokowało mnie to bardzo, nie wiedziałam, że taka choroba w ogóle istnieje.